• Σκόρπιες του Ιούνη (μέρος 2ο)

    Date: 2011.06.17 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ | Tags: ,,,,,,

    Σκέψη 2η. (ποιος φοβάται την άμεση δημοκρατία?)

     

    Αν υπάρχει ήδη ο μηχανισμός προκειμένου ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι να ασχολούνται με το να κάνουν like ή unlike τη τζούλια, τη φωτογραφία του ανιψιού μου ή το μοχθηρό σχέδιο του ερίκ καντονά να καταστρέψει το τραπεζικό σύστημα, τότε το επιχείρημα πως η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι τόσο λίγο αντιπροσωπευτική για λόγους οικονομίας και αδυναμίας άλλης εναλλακτικής έχει ήδη καταρρεύσει.

    Αυτή η συνείδηση κατακάθεται σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, λόγω ακριβώς της διάδοσης των παραπάνω εργαλείων. Και το ακόμα πιο ειρωνικό είναι πως την ίδια στιγμή το πολιτικό σύστημα με διάφορα τερτίπια προσπαθεί να κάνει το σύστημα ακόμα λιγότερο αντιπροσωπευτικό. Ο περιβόητος εκλογικός νόμος του και καλά “γερμανικού συστήματος” που ο “δημοκράτης” ΓρΑΠ μας τον πλασάρει ως δημοκρατία (και ο κούλογλου ισχυρίζεται πως είναι αναγκαίος για τη χώρα). Η υποτιθέμενη παραχώρηση της εξουσίας σε διάφορους κοινοτικούς γραφειοκράτες που διορίστηκαν από κάτι άλλους κοινοτικούς γραφειοκράτες και εξυπηρετούν τα συμφέροντα κάτι κοινοτικών γραφειοκρατών. Ακόμα και οι διάφοροι αστείοι “διαμορφωτές της κοινής γνώμης” που θέλουν να κατέβουν στους δρόμους τα τάνκς, “να κάνουν οι φορείς το χρέος τους” και άλλες τέτοιες πομπώδεις ηλιθιότητες που ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τη σημαίνουν φτάνει να ακούγονται αποφασιστικά, συνθέτουν ένα σκηνικό μιας και καλά “αντεπανάστασης”. Που γίνεται πολιτικά όλο και πιο αδιάφορη όσο περνάει ο καιρός.

     

    Να συμφωνήσουμε πως μέχρι να βγουν τα τανκ στους δρόμους και οι στρατιώτες να πυροβολούν διαδηλωτές σαν τη συρία και το μπαχρέιν, όλη αυτή η αντεπανάσταση δεν είναι παρά λεονταρισμοί στον καθρέφτη τους?

    Να συμφωνήσουμε επίσης πως όποιος εκλογικός νόμος κι αν ψηφιστεί θα είναι ντεφάκτο άκυρος αν 2-3εκατομμύρια άνθρωποι είναι στους δρόμους και τις πλατείες?

     

    Άρα η αντεπανάσταση μας είναι αδιάφορη στα πλαίσια που εμείς θα έχουμε τη δική μας “επανάσταση” στα σκαριά. Και το πράγμα φωνάζει από μόνο του άμεση δημοκρατία. Δεν χρειάζεται παρά ένας κώδικας απλούστατος και ανοιχτός που να μπορεί να τον διαβάσει και πρωτοετής φοιτητής πληροφορικής και ταυτόχρονα μια διασφάλιση τύπου τραπεζικών pin που να επιτρέπει στον κάθε πολίτη να ρίξει την ψήφο του (και φυσικά να την άρει αν στη συνέχεια διαφωνήσει). Κι αυτό είναι ένα μια πρόταση στρατηγικά τοποθετημένη έτσι, που όποιος της αντισταθεί επί της αρχής, θα ακούγεται το ίδιο γελοίος με τις δικαιολογίες των βουλευτών που εξεγέρθηκαν όταν ο Δρούτσας πρότεινε να πληρώνονται με το ενιαίο μισθολόγιο (εδώ κι εδώ).

     

    Διότι το όλο κόλπο της παραπάνω πρότασης είναι πως είναι αδύνατο να της αντισταθείς και να καλείς τον εαυτό σου δημοκράτη. Αν την αρνηθείς θα πρέπει να παραδεχθείς πως προτιμάς τη διακυβέρνηση μιας κάποιας ελίτ, ανεξάρτητα από το που αυτή θα προέρχεται και πως θα σχηματίζεται.


    Με όλο αυτό δεν ισχυρίζομαι πως θα λύσουμε το προβλήματά μας, αλλά τουλάχιστον θα είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι γι’ αυτά. Διότι κανείς δεν θα έχει πια τη δικαιολογία πως φταίει κάποιος άλλος. Κι αυτό θα είναι μια πολιτική ενηλικίωση που σίγουρα μας χρειάζεται. (είχα ασχοληθεί και παλιότερα με το ζήτημα εδώ)

     

     

    Σκέψη 3η. (καρτέλι καρτελάκι μου)

    Δεν ξέρω αν ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου, αλλά σίγουρα ζούμε σε μία από τις πιο ακριβές. Και γιαυτό δεν ευθύνονται μόνο οι φορτηγατζήδες. Τα καρτέλ στην ελλάδα είναι η πιο συνηθισμένη κατάσταση της αγοράς. Αεροπλάνα, πλοία, κινητά, μπύρες, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, γιαούρτια, γάλατα, μπύρες, απορρυπαντικά, ακόμα και τα ταμπόν διάολε. Όλα αυτά τα πληρώνουμε σε εξωφρενικές τιμές όχι γιατί κοστίζουν τόσο, αλλά διότι τόσο τα χρεώνουν τα διάφορα καρτέλ που μας έχουν φορτωθεί. Κάτι που κάνει τον ίδιο μισθό των 1000ευρώ να μεταφράζεται σε ένα πολύ διαφορετικό επίπεδο ζωής στο βερολίνο και την αθήνα.

     

    Στην ουσία όλα αυτά τα καρτέλ έχουν επιβάλει ένα ενοίκιο επί της υπόλοιπης κοινωνίας. Αν θέλεις να πιεις μπύρα σου λέει, η τιμή είναι τόσο για την μπύρα και τόσο για το ενοίκιο του δικαιώματος να πίνεις μπύρα (για να μη σε ζαλίζουν στα βάζουν όλα αυτά σε μία τιμή). Αν θέλεις να πας σε ένα νησί, η τιμή είναι τόσο για το ναύλο και τόσο για το δικαίωμα να πας στο νησί. Μπορείς να νομίζεις πως έχεις επιλογή, αλλά στην ουσία έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε μια ακριβή και μια πιο ακριβή επιλογή, διότι το “ενοίκιο” του κλάδου βάζει μια βάση στις τιμές κάτω από την οποία κανείς δεν πρόκειται να πέσει.

     

    Άρα μέσα σε 3 με 6 μήνες θα πρέπει να ξεμπλέξουμε με τα περισσότερα από αυτά τα καρτέλ. Είτε αφορά ταμπόν, είτε φάρμακα, είτε μπύρες είτε τηλέφωνα. Και για να το κάνουμε αυτό δεν χρειάζεται να αυξήσουμε τους φόρους των επιχειρήσεων που κερδίζουν από τα καρτέλ, απλά να τους στερήσουμε τη δυνατότητα να επιβάλουν αυτό το ενοίκιο, πράγμα που δεν είναι καθόλου δύσκολο. Με αυτόν τον τρόπο θα αυξήσουμε την αγοραστική δύναμη των ευρώ που παίρνουμε στα χέρια μας και θα αφαιρέσουμε ένα ακόμα αγκάθι που μοιράζει τα κέρδη υπέρ κάποιων ελαχίστων.

    Υπό αυτή την έννοια δεν θα πρέπει να μας ανησυχούν αρκετά τα διάφορα μονοπώλια που η κυβέρνηση θέλει να ξεπουλήσει. Διότι αυτά τα μονοπώλια αντλούν την αξία τους από τη δυνατότητα αυτών που τα διαχειρίζονται να επιβάλουν το “ενοίκιο” τους επί της κοινωνίας. Χωρίς αυτό τους είναι άχρηστα. Αν η όποια Σουέζ δεν μπορεί να αυξήσει το νερό της αθήνας κατά 512,31% στα επόμενα χρόνια, δεν θα ασχοληθεί ποτέ να το αναλάβει. Διότι το νερό είναι μια ενδιαφέρουσα “επένδυση” μόνο ως ένα μέσο που θα εισπράττει ενοίκια από την κοινωνία (από το δικαίωμα του να πίνεις νερό, να κάνεις μπάνιο και να χέζεις).

     

    Και ειλικρινά αυτό ξέρουν να το κάνουν και οι έλληνες ραντιέρηδες καπιταλιστές. Στη χειρότερη θα δώσουμε το νερό στον πρόεδρο του ΣΕΒ κ.Δασκαλόπουλο που είναι και χωρίς δουλειά τόσα χρόνια. Άλλωστε είμαι σίγουρος πως η εμπειρία του από την αγορά του γάλακτος και των γιαουρτιών θα του είναι πολύτιμη.

     

    Ακόμα λοιπόν κι αν καταφέρουν να ξεπουλήσουν την ΕΥΔΑΠ, δεν χρειάζεται παρά να φτιάξουμε μια ανεξάρτητη αρχή όπου θα ελέγχει μέχρι σεντσι την “κοστοφέρια” του νερού της Αθήνας. Που δεν θα επιτρέπει στα στελέχη να κυκλοφορούν με ιδιωτικά τζετ και να εισπράττουν μπόνους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Που κάθε αύξηση, θα πρέπει να δικαιολογείται με αντίστοιχα έργα και κάθε δάνειο που παίρνει η επιχείρηση θα ελέγχεται εξονυχιστικά.

    Κι αν η Σουέζ και η κάθε σουέζ θέλει να συνεχίσει να ιδρώνει για το παντεσπάνι της, έχει καλώς. Αλλιώς μπορεί να γράψει τη ζημιά της και να επιστρέψει στην έδρα της.

    Αααα θα σκούξουν διάφοροι, αυτό θα οδηγήσει σε πτώση του ΑΕΠ και σε χαμένες δουλειές. Διότι το τάδε καρτέλ έχει τόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας και θέλεις να πετάξεις τον δρόμο στον κόσμο. Πράγματι λοιπόν αν οι τιμές στην ελλάδα πέσουν και οι άνθρωποι δεν ξοδέψουν τα χρήματα που θα τους περισσέψουν θα πέσει το ΑΕΠ, αλλά κάτι μου λέει πως με την κρίση που έχουμε, οι άνθρωποι απλά θα έχουν μικρότερο άγχος για το αν θα μπορούν να πάρουν γάλα τον επόμενο μήνα. Όσο για τις δουλειές που θα καταστρέψουν, ήδη ρίχνω ένα δάκρυ. Δηλαδή αν τελειώνουμε με την παραπαιδεία θα μειωθούν οι θέσεις καθηγητών, δηλαδή με λίγα λόγια δεν θα χρειάζονται τόσες πολλές εργατο-ώρες για την παιδεία. Ή όπως αν τελειώνουμε με το καρτέλ στην κινητή δεν θα μπορούμε να υπάρχουν 4000καταστήματα που να πουλάνε iphone. Τι κρίμα, γιατί είμαι σίγουρος πως προσφέραν μεγάλο παραγωγικό όφελος στην οικονομία…. (και ίσως είναι ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την 1η σκέψη)

     

     

    Επιφοίτηση 1η (ένα σενάριο ε/φ από τη μαγική μου σφαίρα)

    Η αλήθεια είναι πως η μαγική μου σφαίρα μου έχει αποκαλυφθεί ως όραμα εδώ και μέρες, αλλά είπα να μην σας ζαλίσω. Γιαυτό και θα το κάνω συνοπτικά. Εάν ήμουν ο καρδινάλιος ρισελιέ (ξέρετε αυτός ο τύπος που είχε τη μορφή αλεπούς στο κινούμενο σχέδιο νταρτακάν) θα είχα αυτό το μικρό cunning plan.

     

    Το νέο σχέδιο “σωτηρίας” της ελλάδας μιλάει (μέχρι στιγμής) για 100δις χωρισμένο χοντρικά στα 3. 30δις σε ζεστό χρήμα, 30δις οι τραπεζίτες σε ανακυκλωμένα ομόλογα (δεν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη απλά θα δεχθούν να μην εισπράξουν) και 30δις σε διάφορα ξεπουλήματα από εδώ κι από εκεί. Στην ουσία αυτά δεν φτάνουν ούτε για να κλείσουμε το 2012 που ο κόσμος ως γνωστόν τελειώνει. Λοιπόν δώστε βάση:

    η τρόικα και οι κακοί φιλανδοί μας υπόσχονται το σχέδιο για τον σεπτέμβρη ΕΑΝ είμαστε καλά παιδιά. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει πως το μπικικίνι φτάνει μέχρι τον ιούλη. Ο ΓρΑΠ πηγαίνει στη βουλή να περάσει το βραχυπρόθεσμο (γιατί να κοροιδευόμαστε μεταξύ μας ονομάζοντας το μεσομακροπρόθεσμο?). Αν τα καταφέρει έχει καλώς, αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνει και πέφτει ηρωικά. Περνάμε τον αύγουστο χωρίς μισθούς και συντάξεις (ή δίνεται μόνο το επίδομα αδείας) για να σφίξουν οι κώλοι και κάνουμε και εκλογές στο καπάκι για να “ανανεωθεί” η λαϊκή εντολή. Με αυτή την ωραία στάση πληρωμών στο εσωτερικό, πείθουμε τον κόσμο να ψηφίσει για τη σωτηρία της χώρας, χωρίς ταυτόχρονα να αθετήσουμε τις υποχρεώσεις μας στο εξωτερικό (άλλωστε στο 2εξάμηνο του έτους δεν λήγουν πολλά ομόλογα). Δημιουργείται μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον Σαμαρά να βρίσκεται σε καλύτερη διαπραγματευτική θέση (και γιατί όχι πρώτο κόμμα) από τη σημερινή και η ζωή συνεχίζεται μέχρι τον επόμενο χρόνο που πάλι ξανά μανά τα ίδια θα έχουμε… (αλλά μέχρι τότε θα έχουν κι έναν εκλογικό νόμο που θα τους επιτρέπει να βγάζουν κυβέρνηση με 12+10%)

     

    Διότι ως γνωστό στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ούτε στη φεουδαρχία που θα είναι το αμέσως επόμενο σύστημα.