• Νιαρνιαρίσματα (ή η καταγωγή των ειδών)

    Date: 2011.09.07 | Category: ΠΟΛΙΤΙΚΗ, OIKONOMIA | Tags: ,,,


    Συχνά πυκνά λουζόμαστε από τους επαγγελματίες γκρινιάρηδες νεο-φιλελεύθερους πως για όλα τα κακά του νεοφιλελευθερισμού που τρώμε στο κεφάλι, δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά διάφορες δυνάμεις της συντήρησης του σκοταδισμού και των σοβιετ, που δεν τους αφήνουν να φέρουν την ευτυχία στο ανθρώπινο είδος.

    Την ίδια στιγμή καλούν για μια νέα κοινωνία να ανατείλει, μακριά από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Πρόκειται για γκρίνια που θα ταίριαζε τέλεια σε κάποιο απομονωμένο μεσσιανικό γκρουπούσκουλο 50 ατόμων, που βλέπει τον κόσμο να μην ενστερνίζεται τη μοναδική αλήθεια που οι ίδιοι κατέχουν. Αλλά καταντά κουραστικό αυτά τα πράγματα να τα λένε οι άνθρωποι που κυβερνούν και η ιδεολογία τους αποτελεί τη μοναδική επίσημη αλήθεια τα τελευταία 40 χρόνια.

     

    Κι έτσι ο ερευνητής αρχίζει να αναρωτιέται: Μήπως πρόκειται για κάποιο γενετικό τους ελάττωμα ή μήπως η γκρίνια είναι εγγενές γνώρισμα του φιλελευθερισμού που ψάχνει να βρει έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να μην αναγκαστεί να αποδεχθεί πως προσκυνά ψευδή είδωλα?

     

     

    Χαμένες ψευδαισθήσεις.

    Για να απαντήσουμε σε αυτό, θα πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στην πρώτη φορά που αυτό το θεάρεστο πυραμιδωτό δημιούργημα του ιστορικού καπιταλισμού έφαγε την πρώτη του μεγάλη σφαλιάρα. Όχι αυτό δεν ήταν το 1930, αλλά το 1880. Στην ουσία, τότε πέθαναν πολλές από τις μεταφυσικές φαντασιώσεις που δημιούργησαν αυτό που ονομάζουμε ιστορικό καπιταλισμό στη δύση. Ας δούμε λοιπόν τι γράφει ο Herbert Spencer -ένας από τους πιο γνωστούς θιασώτες της μεταφυσικής του φιλελευθερισμού και υπερήφανος πατέρας της φράσης “η επιβίωση του ικανοτέρου” (για να μη νομίζουν οι βιολόγοι πως το φιλαράκι τους ο δαρβίνος έκανε “καθαρή” επιστήμη και δεν ήταν εμποτισμένος από μια πολύ συγκεκριμένη ιδεολογία). Γενικά ο Spencer ήταν μία από τις μεγαλύτερες αυθεντίες της εποχής του.

     

    Το 1884 λοιπόν στο βιβλίο του με το σύγχρονο τίτλο “The Man Versus The State” (o άνθρωπος εναντίον του κράτους), ο Herbert Spencer μαντέψτε τι κάνει. Γκρινιάζει αδιαλείπτως για όλα εκείνα τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στην οικονομία και νοθεύουν το φιλελευθερισμό, την ελευθερία του ατόμου (και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας θα πρόσθετε ο σύγχρονος opinion leader). Και τα λέει αυτά 50 χρόνια αφότου ο φιλελευθερισμός έχει γίνει η επίσημη αφήγηση της βρετανικής αυτοκρατορίας για τον κόσμο, το σύμπαν και την πρόοδο. Τα λέει δηλαδή ενώ κυβερνούν ντε φάκτο φιλελεύθεροι που μάλιστα τους κατηγορεί πως δεν είναι αρκετά τολμηροί και πως προδίδουν τις αρχές τους.

     

    Τι περιέχει η λίστα του από απεχθείς κρατικούς παρεμβατισμούς που μας οδηγούν στην άβυσσο? Τις δικτατορικές εξουσίες του σοβιετικού βρετανικού κράτους κατά της Ελευθερίας? Ιδού ένα μικρό απάνθισμα:

     

    1. Ψηφίστηκε νόμος που επιβάλει την επιθεώρηση των εργοστασίων παραγωγής γκαζιού, και θέτει συγκεκριμένους όρους ποιότητας και ανώτερων τιμών στο γκάζι (σκεφτείτε κάτι αντίστοιχα επικίνδυνο και επιβαρυντικό για την υγεία με τα σημερινά διυλιστήρια)

    2. Η απαράδεκτη επέκταση του νόμου για τα ορυχεία που κάνει ποινικό αδίκημα να εργάζονται παιδιά κάτω των 12 ετών που δεν πηγαίνουν σχολείο και δεν ξέρουν να γράφουν και να διαβάζουν (προσέξτε πως αν ήξεραν να διαβάζουν ή αν πήγαιναν σχολείο δεν υπήρχε πρόβλημα).

    3. Ο νόμος που έδινε το δικαίωμα στους “προστάτες των φτωχών” να επιβάλουν υποχρεωτικούς εμβολιασμούς (τότε που ο μη εμβολιασμός σήμαινε συχνά πυκνά θάνατο)

    4. Ο απαράδεκτη κατάσταση να μπορούν να επιβάλουν οι τοπικές αρχές φόρους για έργα αποστράγγισης και άρδευσης.

    5. Η απαγόρευση της εργασίας από γυναίκες και παιδιά σε λευκαντήρια ανοιχτού τύπου.

    6. Ο νόμος που έκανε παράνομα τα ορυχεία με μόλις μία είσοδο ή με δύο εισόδους αλλά πολύ κοντά η μία στην άλλη.

    7. Ο νόμος που έδινε στο συμβούλιο ιατρικής εκπαίδευσης το αποκλειστικό δικαίωμα στην έκδοση της φαρμακοποιίας (του επίσημου οδηγού για την παρασκευή φαρμάκων) και στον ορισμό της τιμής του από το υπουργείο οικονομικών.

    8. Η επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού στην σκοτία και την ιρλανδία.

    9. Ο νόμος που όριζε επιθεωρητές για την εξέταση της νοθείας των τροφίμων.

    10. Ο νόμος για τα αρτοποιία που απαγόρευε την εργασία σε παιδιά κάτω από μια ηλικία σε συγκεκριμένες ώρες την ημέρα και σαν να μην έφτανε αυτό, απαιτούσε τον υποχρεωτικό καθαρισμό με σαπούνι των φουρνάρικων κάθε έξι μήνες τουλάχιστον και το βάψιμο τους με 3 στρώσεις μπογιάς σε τακτά χρονικά διαστήματα.

    11. Ο νόμος για τους καπνοδοχοκαθαριστές που απαγόρευε τη χρήση παιδιών στο καθάρισμα των πολύ στενών καπνοδόχων (ένα επάγγελμα με μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας).

    12. Ο νόμος για την υποχρεωτική επιθεώρηση στα σχοινιά και τις άγκυρες των πλοίων.

    13. Η επέκταση του νόμου για τα εργοστάσια που έκανε υποχρεωτικό τον καθαρισμό και την καλή κυκλοφορία αέρα. Και η απαγόρευση στους εργάτες σπίρτων να τρώνε μέσα στο χώρο εργασίας (ο φώσφορος που είχαν τα σπίρτα προκαλούσε φριχτές και θανατηφόρες παραμορφώσεις στους εργάτες).

    14. Η υποχρέωση των παραγωγών λυκίσκου να αναγράφουν στα σακιά τη χρονολογία, τον τόπο προέλευσης και το ακριβές βάρος του περιεχομένου και το δικαίωμα της αστυνομίας να ελέγχει αν τα αναγραφόμενα είναι αληθή.

    15. Ο νόμος για την πρόληψη των μεταδοτικών ασθενειών.

    16. Ο νόμος για τις δημόσιες βιβλιοθήκες μέσω του οποίου “η πλειοψηφία μπορεί να επιβάλει φόρους στη μειοψηφία για τα βιβλία τους”.

    17. Η θέσπιση δημόσιας πυροσβεστικής υπηρεσίας.

    18. Η θέσπιση σχολικών συμβουλίων που θα έβρισκαν χώρους κατάλληλους για σχολεία και θα χρησιμοποιούσαν τοπικούς φόρους για να αγοραστούν, καθώς και το δικαίωμά τους να πληρώνουν τα δίδακτρα των φτωχών παιδιών για να πείσουν τους γονείς να τα στείλουν σχολείο.

     

    Όλα αυτά κι άλλα τόσα ευθύνονται κατά τον Spencer για την κακή κατάσταση της οικονομίας που όλοι βίωναν το 1884. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσετε κάποιο νεοφιλελεύθερο να νιαρνιάρει για τις αβαρίες του συστήματός μας και τα κείμενά του γίνουν θέμα στην πανελλήνιες να τον σεβαστείτε, και μη βιαστείτε να τον χτυπήσετε με το σκοταδιστικό σας μένος. Θυμηθείτε πως αντιγράφει πάντα τους καλύτερους του είδους κι ακόμα επιβιώνει και πολλαπλασιάζεται, απόδειξη της ατράνταχτης ανωτερότητας του. Αυτός και ο κώνωψ ο ανωφελής.